คิดไม่ถึง...ใจจะมี...ที่คิดถึง
เพียงแค่คิด...ไม่คิดว่า....จะตราตรึง
คิดที่นี่...อีกที่หนึ่ง...คิดถึงกัน
"ไพวรินทร์ ขาวงาม"
โปรดรับรู้ ส่วนซึ้ง ยังสื่อสาร
โปรดรับรู้ ทรงจำ ยังทำงาน
โปรดรับรู้ วันวาน ยังหวานลึก
ถึงห่างเหิน เดินทาง ต่างถิ่นทิศ
ถึงพลาดผิด ลื่นล้ม หล่มรู้สึก
ถึงเปลี่ยนแปลง แยกย้าย หลายคิดนึก
ถึงดื่นดึก ยังพราว ดาวรุ่งราง
ไกลเหลือเกิน เนิ่นนาน ไม่น้อยนั่น
เชื่อว่าเธอ ยังฝัน ถึงฉันบ้าง
เช่นที่ฉัน ฝันถึง การเดินทาง
เหมือนมีเธอ เคียงข้าง บางขอบฟ้า
แม้ขอบฟ้า วันนี้ ไม่มีจริง
โปรดรับรู้ บางสิ่ง ยังสูงค่า
ใจดำรง ทรงจำ เหนืออำลา
โปรดรับรู้ เถิดหนา คิดถึงนัก!
"ไพวรินทร์ ขาวงาม"
ฉันอยู่นี่...ขณะที่เธออยู่โน่น
ริมขอบฟ้าอ่อนโยน...คนอ่อนไหว
ที่สุดกายแม้จะห่างกันอย่างไร
เราก็พบกันได้ในบทกวี
บทกวีแห่งความรักจากใจรัก
ในน้ำหนักเนื้อถ้อยสร้อยศัพท์ศรี
รวมความจริง ความงาม และความดี
จากใจโน้นและใจนี้ชุบชีวัน
บทกวีประหนึ่งเพลงเปล่งขับขาน
ร้อยชีวิตจิตวิญญาณแรงงานฝัน
ร่วมรู้สึกลึกซึ้งหยั่งถึงกัน
ฉันอยู่นี่ เธออยู่นั่น อ่านอารมณ์
เปิดความคิดอิสราท้าทายยุค
ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ที่ทับถม
แบบต่อแบบ บทต่อบท รสนิยม
หวานก็คม ขมก็เข้ม เต็มหัวใจ!
"ไพวรินทร์ ขาวงาม"
No comments:
Post a Comment